Amedia

Norsk Arbeiderpresse blei oppretta i 1948 som eit finansieringsselskap eigd av LO, Arbeidarpartiet og arbeidarpressa. Kvar enkelt A-presseavis blei då gitt ut av lokale aksjeselskap eller andelslag der lokale arbeidarpartilag, fagforeiningar knytte til LOs forbund og Norsk Arbeiderpresse A/S var eigarar. Avisene samarbeidde gjennom Arbeiderpressens Samvirke A/L.

I 1990 blei Norsk Arbeiderpresse A/S refinansiert av LO og omorganisert til konsern, der dei enkelte avisene inngjekk som dotterselskap. Frå 1995 utvida konsernet verksemda, mellom anna ved å kjøpa seg inn i TV2 og i russiske trykkjeri. Fram til 2007 hadde A-pressa også eigarinteresser i russiske medium, blant dei den største riksdekkjande dagsavisa i landet, Komsomolskaja Pravda (25 prosent eigardel). Seinare bestemde A-pressa seg for berre å satsa på trykkjeriverksemd i Russland. Etter den russiske invasjonen i Ukraina våren 2022 valde Amedia å trekkja seg ut av trykkjeriverksemda i Russland.

I juni 2012 overtok A-pressa formelt Edda Media frå britiskbaserte Mecom, sjølv om kjøpet var ein realitet eit halvt år tidlegare. Ei rekkje borgarlege aviser som tradisjonelt hadde støtta Høgre eller Venstre, blei over natta ein del av den norske arbeidarpressa. Fredriksstad Blad, Drammens Tidende, Haugesunds Avis, Gjengangeren og Lofotposten var blant desse. Men det dramatiske medieoppkjøpet gjekk ikkje knirkefritt. Både Konkurransetilsynet og Medietilsynet kravde at A-pressa selde vidare fleire aviser, mellom anna Varden, som vilkår for å godkjenna oppkjøpet.

På same tid vedtok A-pressa å selja seg ut av TV2. A-pressa eigde 50 prosent av aksjane. Desse blei selde til det danske medieselskapet Egmont, som frå før eigde 50 prosent.

I september 2012 skifta A-pressa namn til Amedia AS. LO og ei rekkje fagforbund eigde til saman nær 45 prosent av aksjane. Telenor ASA hadde ein like stor post og Stiftinga Fritt Ord vel 3 prosent. Det tidlegare namnet (med bindestrek og trykk på A-en) indikerte ei tilknyting til arbeidarrørsla som var passé, ettersom ei rekkje borgarlege aviser hadde blitt ein del av konsernet.

Sparebankstiftinga DNB forplikta seg, gjennom den nye eigarstiftinga, til å behalda Amedia som eit samla konsern. Utgivingsgrunnlaget, sjølvstendet og redaksjonelle fridommen til avisene skulle også haldast oppe. Amedia-namnet blei vidareført.