nominativ

Nominativ er ein grammatisk kasus som har som hovudfunksjon å skilje subjektet frå objektet i ei setning.

Den typiske funksjonen til nominativ er å markere kva for ein nomenfrase som er subjekt i ei setning, som vist i denne tyske setninga, som tyder 'mannen gav gjesten kaffien'. Her er nomenfrasen der Mann 'mannen' subjekt:

At ein nomenfrase har kasusen nominativ, er uttrykt gjennom bøyinga av eitt eller fleire ord i nomenfrasen, eller ved ein grammatisk partikkel. På tysk kjem kasus primært til uttrykt i bundne (bestemte) og ubundne (ubestemte) artiklar. I dømet over ser vi at nominativ står i motsetnad til kasusa dativ, som markerer det indirekte objektet og akkusativ, som markerer det direkte objektet.

I mange andre europeiske språk kjem kasus i større grad til uttrykk på substantiv og adjektiv. Denne setninga viser korleis det kjem til uttrykk på polske substantiv (dette språket har ikkje artiklar):

For å uttrykkje 'gjesten gav mannen kaffien' må me gjere 'gjesten' til subjekt og 'mannen' til indirekte objekt – og 'gjesten' står då i nominativ:

I mange språk er nominativ også kasusen til eit subjektspredikativ, som i dette islandske dømet, som tyder 'maten er kald':

Eit objektspredikativ står derimot i akkusativ, som i dette dømet, som tyder 'mannen åt maten kald', der maten er kald, ikkje mannen: