Berta

Namnestatistikken for 1800-talet baserer seg på folketeljingar, og då var det oftast registerføraren som bestemte kva for stavevariant som skulle førast inn i teljinga – ikkje namneberaren sjølv. Derfor er variantane Berta og Bertha slått saman, og dei er presenterte med ei felles kurve for 1800-talet. Berta – og Bertha – er blant dei tostava namna på -a som nådde toppen rundt år 1900. Andre døme er Arna, Berta, Erna, Gerda, Magda, Olga og Ragna. I motsetning til for eksempel Emma, Ella, Ebba, Laura og Klara fekk ikkje namna i den fyrste gruppa ein ny topp på 2000-talet. Dette kan mellom anna ha samanheng med at dei har ein meir komplisert konsonantstruktur i innlyd. – jamfør [rt] i Berta mot [r] i Klara. Sidan år 1900 har stavemåten Bertha vore brukt nesten dobbelt så mykje som Berta.

Berta var – til liks med Berte – mest brukt i Rogaland. (I talgrunnlaget for søylene inngår det også ein eller fleire stavevariantar, til dømes Bertha.)