Dei seksten statane

Som dei seks dynastia i Sør-Kina var dei seksten statane eit resultat av oppløysinga av Kina i og med kollapsen til Han-dynastiet på byrjinga av 200-tallet. Etter ei kort samling i det Vestre Jin-dynastiet (280–304) vart Kina delt langs Yangze-elva i to geografiske, politiske og kulturelle hovudsenter i nord og i sør. Medan Sør-Kina, trass i fem dynastiske skifte, i den følgjande perioden vart verande ei geografisk samanhengande eining, rakk minst 16 statar å etablere seg i Nord-Kina mellom 304 og 439, mange av dei på same tid.

Ein lengre variant av namnet på perioden er «dei seksten statane til dei fem barbarfolka». Nemninga «barbarfolka» siktar til forskjellige ikkje-kinesiske nordlege folkeslag, som i perioden utgjorde herskarklassen i dei fleste av statane. Desse kjempa mot kvarandre, og fleire av dei òg mot den kinesiske keisaren i Sør-Kina. Somme gav jamvel eigen herskar keisartittelen.

Det viktigaste av desse folka var xiānbèi (鮮卑), eit protomongolsk folkeslag.

Kimen til maktovertakinga vart sådd under den korte samlinga av Kina i 280–304, då det Vestre Jin-dynastiet nytta utanlandske leigetroppar til å slå ned dei andre kinesiske tronpretendentane.

Perioden for dei seksten statane blir rekna som avslutta i 439, då éin av dei, Nordre Wei, vann over dei andre og dimed sameinte Nord-Kina. (Nordre Wei blir av den grunn ikkje rekna blant dei seksten.)

Kampen mellom Nordre Wei og Sør-Kina enda til slutt med ei samling, først i Sui og så det mektige Tang, båe med viktige kulturelle, politiske og etniske «barbariske» innslag – med røter i dei seksten statane.

• Kinas historie
• Kinas historie 220–589
• nomadar
• tartarar
• Wei
• Han-dynastiet
• Sui-dynastiet
• Tang-dynastiet