Målform er ei nemning som i offisiell språkbruk vert nytta om skriftspråka bokmål og nynorsk.
Målform er ikkje det samme som målføre, som tyder dialekt.
I språklova (2020) er ordet målform i stor grad erstatta av språk. I grunngjevinga for denne endringa skriv regjeringa mellom anna «Når tilnærmingspolitikken [mellom bokmål og nynorsk] er forlaten og bokmål og nynorsk no skal normerast på sjølvstendig grunnlag, er det grunn til å understreke at dei er to norske skriftspråk.»
I offisiell språkbruk er norsk eit «språk», medan bokmål og nynorsk er «målformer». Denne bruken av «målform» voks fram tidleg på 1900-talet, medan ein òg nytta ordet «mål» på landsmål og «sprogform» på riksmål. I Utredning av spørsmaalet om et mulig samarbeide mellem landsmaal og riksmaal i retskrivningen frå 1909 vert såleis «sprogform» og «maalform» brukte om einannan.
I Ot.prp. nr. 23 (1929), der lov om målbruk i statstenesta vart lagd fram, er «målform» nytta, slik ordet òg vart nytta i sjølve lovteksten. Men i kgl. res. 29. januar 1932, som gav nærmare reglar for målbruken i staten, nyttar ein «mål».
Etter andre verdskrigen vart «målform» den vanlege nemninga for bokmål og nynorsk i offisielle samanhengar, og det er denne nemninga som var brukt i mellom anna Lov om målbruk i offentleg teneste frå 1980.
Store norske leksikon
Kommentarer
Kommentaren din publiseres her. Fagansvarlig eller redaktør svarer når de kan.
Du må være logget inn for å kommentere.