Norsk språknemnd

Norsk språknemnd vart skipa i 1952 etter vedtak i Stortinget 14. desember 1951. Nemnda hadde til oppgåve på vitskapleg grunnlag å gi styresmaktene og ålmenta råd og rettleiing i språkspørsmål og i dette arbeidet «fremja tilnærming mellom dei to skriftmåla på norsk folkemåls grunn».

Språknemnda skulle gi rettleiing i rettskrivingsspørsmål, fremje einskap i terminologi, føre tilsyn med språket i lærebøker og syte for utgreiingar, språkkurs og anna opplysningsarbeid til styresmaktene, offentlege institusjonar, pressa og ålmenta.

Nemnda vart avløyst av Norsk språkråd i 1972, som alt året etter tok til med ein revisjon av bokmålsrettskrivinga.

Hovudoppgåva for nemnda dei første fem åra var å utarbeide framlegg til ein læreboknormal. Forslaget vart lagt fram i 1957 og vart etter ein del strid vedteke i revidert form av Stortinget i 1959. For nynorsk innebar den nye rettskrivinga ei viss tilnærming til bokmål på einskilde punkt. For bokmål var rettskrivinga i hovudsak ei stadfesting av status quo, men talet på tillatne former i lærebøkene vart stramma inn.

Nemnda hadde 30 medlemer, 15 for kvar målform, oppnemnde av Kongen etter tilråding frå Kyrkje- og undervisningsdepartementet. Medlemene skulle vere målmenn for språkvitskap, morsmålsopplæring, litteratur, presse og kringkasting.

• Språkrådet
• Norsk språkråd
• målform
• språknormering

• Informasjon om Norsk språknemnd på nettstaden til Språkrådet, sprakradet.no

• Alf Hellevik og Einar Lundeby: Skriftspråk i utvikling. Tiårsskrift for Norsk språknemnd 1952–62. Oslo 1964
• Arne Torp og Lars S. Vikør: Hovuddrag i norsk språkhistorie, tredje utgåve. Oslo 2008
• Årsmeldingar frå Norsk språknemnd