vice versa

Vice versa er latin og tyder omvend eller motsett, altså omvend eller motsett av det som tidlegare har blitt sagt.

Sjølv om uttrykket er rekna som eit samansett adverb i norsk, er det i latin sett saman av eit substantiv og eit partisipp. Fyrste ledd, vice, er substantivet og er i ablativ singularis. Det finst ikkje nominativform av ordet (genitiven er vicis). Ordet har grunntydinga 'skifting, ymsing, skifte, omskifte, byte, brigde'. Andre ledd, versā, er òg i ablativ singularis – ein kan forstå det som ein instrumentell ablativ (måten ein gjer noko på) – og det er i femininum av di det er samsvarsbøygd til substantivet føre seg. Det er perfektum passiv partisipp av verbet vertō 'eg snur, vender'. Samansett blir uttrykket dermed omtrent 'med den vende skiftinga', altså motsett tyding eller forståing av det som opphavleg stod.

Den moderne tydinga av uttrykket er frå mellomalderen.