Akan-talande folk kom nordanfrå og begynte å busetje seg i den sørlege delen av noverande Ghana på 1400-talet. På akan finst det ein sterk munnleg historietradisjon.
Akan blei først tatt i bruk som skriftspråk på 1600- og 1700-talet av danske, tyske og britiske misjonærar, som utvikla fire skriftlege standardspråk — fanti, asante, akuapem og bono.
Mellom 1658 og 1850 hadde Danmark-Noreg (frå 1814 Danmark) seks handelsfort — mellom anna Fort Christiansborg og Fort Fredensborg — langs kysten av Ghana, som fram til landet blei sjølvstendig i 1957, gjekk under namnet Gullkysten. I førstninga var det gull og elfenbein som interesserte kolonistane, og etter kvart — som for andre europeiske kolonimakter — galdt det oppkjøp av slavar som blei frakta til Karibia. Blant slavane var det mange akan-språklege, og akan har etterlate seg mange spor i språka til etterkomarane av slavane i Karibia og Sør-Amerika.
Frå 1960–talet til 1980–talet utvikla Akan Orthography Committee (AOC) ein felles skriftleg standard for alle dialektar, og i den samanhengen blei namnet akan skapt. Det nye standardspråket byggjer mest på akuapem.
Akan er hovudspråket i grunnskulen til og med 3. klasse, og seinare, gjennom resten av grunnskulen og i vidaregåande skule, er det eit fag, med engelsk (det offisielle språket) som hovudspråk.
Ein kan studere akan ved mange universitet i Europa og Nord-Amerika.
Det finst ein omfattande tradisjonell litteratur på akan, med ordtak, eventyr og drama, dokumentert sidan slutten av 1800-talwt, og ein ny litteratur med drama, noveller og romanar.
Kommentarar
Kommentarar til artikkelen blir synleg for alle. Ikkje skriv inn sensitive opplysningar, for eksempel helseopplysningar. Fagansvarleg eller redaktør svarar når dei kan. Det kan ta tid før du får svar.
Du må være logga inn for å kommentere.