danegjeld

Danegjeld var ein tributt kongar og fyrstar i England og Frankrike måtte betale for å inngå fred og sleppe herjingar frå skandinaviske krigarar, som var leidde av danekongen. Den høgaste summen i England var 48 000 pund sølv i år 1012.

Nemninga er særleg nytta i samband med dei skattane som vart betalte til styrkane til danekongen frå 990-åra, men også om frikjøp frå vikingplyndring før dette.

Frå 991 til 1018 er det rekna ut at den engelske kongemakta ytte 60‒70 tonn i sølv i danegjeld. Den største hevinga av danegjeld fann stad i 1018, då danekongen Knut den store lova å oppløyse angrepsflåten sin mot ei skatteyting på 31 tonn sølv. Dette var svært store inntekter som endra maktgrunnlaget i dei skandinaviske landa og var med på å bidra til seinare statsutvikling.

Seinare endra danegjelda karakter i England, då den dansken vikinghæren overtok forsvaret i landet for betalinga dei fekk. Etter at vikingtokta tok slutt, og etter erobringa til normannarane av England i 1066, heldt dei engelske kongane fram med å krevje danegjeld av folket. Gjelda vart dermed ein fast skatt til den engelske krona.