rokokko (musikk)

François Couperin (1668–1773) var ein pioner i ein ornamentert klaverstil som med rette kan kallast rokokko.

.
Lisens: Begrenset gjenbruk

Artikkelstart

Rokokko er eit omgrep som i musikkhistorie stundom er nytta om noko av musikken i perioden 1720–1780. Omgrepet gjeld repertoar som ikkje kan klassifisast som barokk eller wienerklassisk, og kor ein kan sjå likskap mellom det musikalske uttrykket og stilperioden rokokko.

Då parallellane mellom rokokko-stil og musikk ikkje har vore opplevd som særleg sterke, brukar ein vanlegvis omgrepet galant stil for å omtala perioden. Dette er eit innarbeidd uttrykk med historiske røter, som ikkje legg like sterke føringar for at det skal vere parallellar mellom biletkunst og musikk.

Reportoar

Dette er i hovudsak to repertoar som omtalast som rokokko:
  1. Musikk som kjem i direkte kontakt med rokokkoen i kunsten. Dette gjeld i all hovudsak ballettane til franske komponistar som André Cardinal Destouches (1672–1749) og André Campra (1660–1744). Seinare kan ein sjå dei uventa harmoniske vendingane i musikk til Jean-Philippe Rameau som ein parallell til kunstens fokus på asymmetri og snirkelformer.
  2. Klavermusikken til François Couperin er kjenneteikna av svært detaljert ornamentikk, som kan bli forstått som ein parallell til rokokkoens ornamentering. Klaververka til Rameau fell òg inn under denne kategorien.

Pjotr Tsjajkovskijs verk kalla Variasjonar over eit rokokko-tema for orkester og cello er ikkje basert på eit rokokko-tema, men eit nyskrive tema som er meint å høyrast ut som det er i ein tidleg-klassisk stil.

Les meir i Store norske leksikon

Kommentarer

Kommentaren din publiseres her. Fagansvarlig eller redaktør svarer når de kan.

Du må være logget inn for å kommentere.

eller registrer deg

Fagansvarlig for Klassisk musikk i klassisismen

Halvor K. Hosar
Universitetslektor i musikkvitskap, NTNU – Norges teknisk-naturvitenskapelige universitet