Faktaboks

gamalnorsk

bokmål: gammelnorsk

Gamalnorsk var språket i Noreg frå byrjinga av vikingtida fram til andre halvdel av 1300-talet.

I Noreg har nemninga òg blitt brukt om mellomalderspråket i landområde som vart befolka frå Noreg i vikingtida. Dette fellesspråket kallar me no vanlegvis norrønt på norsk, eit omgrep som dekkjer både gamalnorsk og gamalislandsk.

Ortografien i dei gamalnorske tekstane på 1200- og 1300-talet kan skilje seg sterkt frå den normaliserte norrøne ortografien, som tek utgangspunkt i gamalislandsk språk ved byrjinga av 1200-talet. Til dømes er det i gammalnorske tekstar ikkje vanleg med h framfor l, r og n (laupa, ross, nót for hlaupa, hross, hnot), diftongen ey blir ofte skriven øy (høyra for heyra, «høyre»), teikna ǫ (o med kvist) blir svært sjeldan brukt, og gamalnorske tekstar kan gjerne både bruke svarabhaktivokal og følgje reglane for vokalharmoni.

Gamalnorske trekk kan òg finnast i islandske handskrifter. Slike trekk kan forklarast med språkleg påverknad frå Noreg eller med at islandske avskrifter har hatt norske førelegg (grunntekstar). Dei kan òg forklarast som språklege tilpassingar i litteratur som skulle eksporterast frå Island til Noreg.

Les meir i Store norske leksikon

Kommentarar

Kommentarar til artikkelen blir synleg for alle. Ikkje skriv inn sensitive opplysningar, for eksempel helseopplysningar. Fagansvarleg eller redaktør svarar når dei kan. Det kan ta tid før du får svar.

Du må være logga inn for å kommentere.

eller registrer deg