finitt (grammatikk)

Finitt er den eigenskapen ved ei bøyingsform av eit verb at ho aleine kan utgjere verbalet i ei sjølvstendig setning, som i desse døma, der finitte verbformer er kursiverte:

• Eli har kjøpt seg bil.
• Marius las den boka i går.
• Likar du fårikål?
• Kom hit!

Verbformer som ikkje er finitte, er infinitte. I norsk skil dei finitte verbformene seg frå dei infinitte ved at dei er bøygde i modus (indikativ, imperativ). I dei fleste variantar av norsk har verbet seks bøyingsformer – tre finitte og tre infinitte:

Skiljet mellom finitte og infinitte verbformer finst ikkje i alle språk. Det føreset at verbet blir bøygt, slik at språk utan verbbøying, som mandarin, manglar dette skiljet. Nokre språk har fleire finitte verbformer, til dømes fordi verbet blir bøygt i person og tal, eller fordi dei har fleire modusar (modi), som konjunktiv og optativ, eller andre bøyingskategoriar, som aspekt og diatese. Andre språk har færre infinitte former, til dømes moderne gresk og romanés, som manglar infinitiv. Atter andre, som cree, har truleg berre finitte verbformer.