Juan Goytisolo

Juan Goytisolo var en spansk forfatter som var bosatt i Paris fra 1957 og i Marrakech fra 1996.

Goytisolo ble internasjonalt kjent for sin debutroman Juegos de manos (1954; norsk oversettelse Unge mordere, 1960). Den etterfølgende Duelo en el Paraíso (1955; norsk oversettelse Sorg i paradis, 1960) er en skildring av barns opplevelse av den spanske borgerkrigen. I en trilogi med fellestittelen El mañana efímero kritiserer han etterkrigstidens spanske samfunn: El circo (1957), Fiestas (1958) og La resaca (1958). I 1961 utkom La isla (1964), en realistisk skildring av luksustilværelsen ved en spansk badestrand, og året etter Fin de fiesta, fire ekteskapsnoveller.

I Señas de identidad (1966) vender hovedpersonen tilbake til Spania og til fortiden, på leting etter sin identitet. Boken er samtidig et krast angrep på Franco-regimet. Hovedpersonen i Reivindicación del Conde don Julián (1970) drømmer om en ny «maurisk erobring» av Spania som kunne føre til ødeleggelsen av alle gamle nasjonale myter. Goytisolos oppgjør med sin fortid føres videre i Juan sin tierra (1975), der forfatteren også fornekter sitt morsmål. Senere romaner er Makbara (1980), Paisajes después de la batalla (1982), Coto vedado (1985), En los reinos de Taifa (1986), Las virtudes del pájaro solitario (1988) og El sitio de los sitios (1995).

Goytisolo har utgitt et teoretisk verk om romankunsten, Problemas de la novela (1959), skrevet to reiseskildringer, Campos de Níjar (1960) og La Chanca (1962), en novellesamling, Para vivir aquí (1960), dessuten essayer, en del av dem samlet i Contracorrientes (1985), El bosque de las letras (1995) og Paisajes de guerra con Chechenia al fondo (1996). Han kritiserte europeisk innvandringspolitikk i El peaje de la vida: integración o rechazo de la emigración en España (2002). I 2000 kom hans roman Carajicomedia: de Fray Bugeo Montesino y otros pájaros de vario plumaje y pluma og i 2003 Telón de boca.

Goytisolo var bror av José Agustín og Luis Goytisolo.